Uyurken güneş atlas yorganında

Denizin beyaz buğusuyla kaplı koylardan

Pus içinde boğulmuş tepelere yükseliyorum

Çiy inmiş çayırlarda

Çiçek yapraklarında, inci misali damlalara doğru üfürüyorum

Hafiften bir kıpırtı, bir titreme

Harmoniyle hışırdıyor yapraklar, çatırdıyor dallar

Sonrası sessizlik büyük bir sessizlik

Ansızın tekrar deniz düşüyor aklıma

Uykulu denizin üzerinde dolaşıyor, sakinliyorum enginde

Yeniden dönüyorum tepelere

Açıyor gözlerini güneş,

Tepelerin ardından yükseliyor,

Şaşılası bir hızla, hiç var olmamışçasına kayboluyor pus

Açılıyor gün güzelleri, borazan çiçekleri

Dalgalanan deniz bakanın gözünü kamaştıracak kadar ışıl ışıl şimdi.

Yola çıkıyor bahar

Unutuyor beni tepelerin ardında

Neşe günü, bensiz,

Hıdırellez günü

Aziz George’un kulağında

Tüm şarkılar aşk için ağlıyor.

Işın Güner Tuzcular

.