Artık Çağırmıyorum Seni

Güneşten evime çağırdım, gelmedin.

Gelseydin ışıklar içinde bir yolda yürürdük.

Çiçekler açardı aramızda

Durgun suların aynasında birbirimizi görürdük.

Rüzgârdan evime çağırdım, gelmedin.

Gelseydin ormanın uğultusu olurdu şarkımız

Kayalıklarda açan dağ laleleri yol gösterirdi bize.

Topraktan evime çağırdım seni, gelmedin.

Gelseydin buğday olurduk, ot olurduk ve çimen

Yeşerirdik, çiçeklenir, meyve verirdik.

Şimdi ben ölümden evime gidiyorum.

Artık seni çağırmıyorum

istemiyorum gelmeni.

YOL

Yol

Adımlarım aşındırıyor yolu,

yol da beni.

Ben ondan bir şeyler koparıyorum,

O da benden.

Sonra bütünleşip bozkırda kayboluyoruz.

Cemile Çakır