Ruha dar gelince

           Bir damla kan çıkmadan

            Parçalanmış beden

            Direnir olduğu yerde.

             Kara delikten çıkan kasırgalar

             Duvarları yıkar geçer

              Başa çıkılmaz.

              Gözünden seller akar

              Dışı ıslanmaz bile.

               Güz yaprağı misali

              Yavaş yavaş solarken

              Olduğu yere tutunur

             Tel tel titrer.

              Bilir yıkılırsa

              El alem çiğner geçer

              Düştüğü an.

              Nebahat Alptekin