KERVAN

Rüzgar ayaklandırmış bulutları akşam üstü

Aheste giden beyaz bir kervan

ne kervancı ne de yolcu

Haberci bir kuş oluyor kimi zaman

Kanatlarının ıslığında tutuşur anlam  

Düşünüp duran  

Penceresiz evler, izbeler zaman zaman

Biri yanaşıyor yanına

Ekliyor gözlerini  maviliğine

Bakıyo da bakıyo

Buluttan doğma bengi saz

çalıyo da çalıyo

kervan

sesleniyor  sesleşiyor  dilsizle

Türkü oluyor nefes

gün yüzü görüyor evler  

göğe kavuşuyor kuytudakiler

elma  gibi  büyülü kırmızı bir gurup vakti

kervan

koşuyo da koşuyo  

Kendine Korona