Ne gördün baktığında ağaca?

Yaprakları mı?

Ki onlar benim sözcüklerimdir, duygularımdır,

yeşildir, sarıdır, kızılımsı kahverengidir.

Dalları gördün mü?

Onlar benim kollarımdır, kucaklar havayı,

insanları, içinde yaşadığım şehri,

ve değişken gerçekliği

Gövdeyi gördün mü?

Sağlam, dimdik duruşumu, isyanımı,

ana omurgamı…

Göremezsen de derinlere uzanan kökleri,

beni besleyen, var eden,

İçinde büyüdüğüm toprağı –toplumu-

Ayrımına vardın mı yapraktaki değişimin;

dalların uzamasının, gövdenin kalınlaşmasının?

Hissettin mi topraktaki uğultuyu

ve beni sevdin mi?