Sükût
                                     Tanpınar’a

Bu sükût benim boyun eğişimdir.
O benimle birlikte bütün rüyaları kabul eden
uykuya benzer
Çehremde görünen müphem hisler
Uzviyetimde nükseden derin boşluklar
Her itiraza birer ikişer kurban vereceğim
Binlerce insanın soluk itaatleri kendi seslerinde
lahzadan lahzaya
billurlaşır kalır.
Kaç medeniyete birden asıldık
kafiyesiz vezinsiz
İnce ince dövülmüş aktörler bizdik
Uçurumlardan uçurumlara sürüklendik
Musikinin elmas yağmuruyla
zaman kendi elbisesini giyince
Büyük iştihalarla kahramanlıklar toplanıyor
karanlık aldığını geri vermede
Bu boyun eğiş birazdan ışıklı meydanın parlayan tek yıldızı olacak
Vicdan geniş göğsünü açınca
Maveranın kül rengi bulutları boğulacak
Çünkü aydınlık çabuk büyür.

Nükhet Eren