1922’de İstanbul’da doğdu. Çocukluğu babasının memurluğundan dolayı Mersin’de ve Zonguldak’ta geçti. Zonguldak Mehmet Çelikel Lisesi’nde Behçet Necatigil’in öğrencisi oldu. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü’ne kaydoldu. Yoksulluk ve hastalık nedeniyle üniversite öğrenimini yarıda bıraktı, Zonguldak’a döndü ve ilk gençliğinin şehrinde Ereğli Kömür İşletmeleri Mükellefiyet Dairesi’nde memurluk yaptı. 3 Temmuz 1946’da veremden öldü.

Dönemin genç şairleri arasında en güçlülerden biri sayıldı. Yaşamındaki acılara karşın, gizli bir üzgünlük içinde yaşamın güzelliğini yazdı. Varlık, Ocak gazetesi, Değirmen, Karaelmas gibi dergilerde yayımlanan şiirlerini Şimdilik adıyla kitaplaştırdı (1945). 

Necati Cumali, şairin ölümünden sonra bütün şiirlerini, yazılarını ve şair üzerine yazılanları Muzaffer Tayyip adlı kitapta topladı (1956).

Şimdilik, YKYayınları’nda yeniden basıldı (2014).

Muzaffer Tayyip Uslu için Şiirimizin Cumhuriyeti Yeniler ( İstanbul Matbaası, 1958) adlı antolojisinde Hüseyin Karakan şöyle diyor:

” Muzaffer Tayyip, her şeyi sevgiyle yoğrulmuş bir şiir bıraktı bize.. 

Etrafındaki güzellikleri çabuk ve tezelden söylemesi gerektiğini biliyordu. Sağlam olarak hayatını devam ettiren insanların, dünyadaki güzellikleri görmemekteki kusurlarını içinden affedemiyordu. Nasıl oluyordu da insanları bir mutluluk sarmıyordu.”

Yeni Türk Şiiri Antolojisi’nde de ( Yeditepe Yayınları, 1958) Ünal Tekinalp şöyle bakıyordu Muzaffer Tayyip’in şiirine:

” En küçük şiirinde bile yaşamaya bağlılığını, insanlığa inancını, “pırıl pırıl” yüreğini ortaya koyuyordu. Aşk üstüne söyledi, arkadaşlık üzerine söyledi, yalnızlık, avarelik üzerine söyledi, aman vermez hastalığına rağmen mutluluk üzerine söyledi. Bütün bu harikulade şeyleri kısacık dörtlüklerle anlatıyordu. Küçük vesilelerle mutluluğa ermeye, yaşamaya daha bir kuvvetle sarılmaya çalışıyordu.”

Bilmelisiniz ki insan kardeşlerim

Yalnız yaşamak için geldik bu dünyaya

Başka hiçbir şey için değil

Mesut olabilmemiz içindir

ne varsa bu dünyada 

Gökyüzünden tutun da

Ağaçların meyvesine

Hatta gölgesine varıncaya kadar

Ne varsa bu dünyada

Mes’ut olabilmemiz içindi.

Muzaffer Tayyip Uslu’nun ismine Sadık Gürbüz’ün ” Sevda ve Gurbet Şarkıları” kasetinde rastlamıştım. Şarkıların arasında şairlerimizden özenle ve başarıyla seçilmiş dizeler seslendirilmişti. Seçilen şiirlerden biri, Muzaffer Tayyip Uslu’nun “Kan” şiirinin bir bölümüydü. Yılmaz Erdoğan’ın yönettiği Kelebeğin Rüyası filminde de duyduğumuz ( Tahir Şilkan) 

” Önce öksürüverdim

Öksürüverdim hafiften,

Derken ağzımdan kan geldi

Bir ikindi üstü durup dururken ” şiiri…

Muzaffer Tayyip Uslu, Rüştü Onur, Kemal Uluser ile birlikte 1940’lı yılların başında Zonguldak’ta şiirle, denemeyle, edebiyatla ilgili gençlerden biri olarak edebiyat tarihinde yerini almıştır. Dünya harbi, açlık, yoksulluk, maden ocaklarında çalışma mükellefiyeti, hastalık; üç arkadaşın yaşama sevincini yok etmemiştir. Rüştü Onur 1942, Kemal Uluser 1944, Muzaffer Tayyip 1946 yılında veremden 20’li yaşlarda yaşamlarını yitirecek ancak unutulmayacaklar.

Necati Cumali’nın notlarına göre Muzaffer Tayyip’in bir gözü doğuştan sakattır. Parasızlıktan sanatoryuma gidemez. Zonguldak’ta hastalığı ilerledikçe bir deri bir kemik kalır. 24 yaşında havasız ve karanlık baba evinde annesinin kucağında yaşamını yitirir.

Orhan Veli, ” Son yıllarda Zonguldak üç büyük istidat yetiştirdi. Biri Rüştü Onur, biri Kemal Uluser, biri de Muzaffer Tayyip Uslu. Ne biçim kader üçü de arka arkaya öldüler.” diye yazdı.( Ülkü,18Temmuz1946)

Oktay Akbal’da şiirini ele alarak, ” Nasıl sağlam kurmuş şiirini! Tek bir mısraının yerini değiştiremezsiniz. Bir mısra öne, ötekini sona alamazsınız. Biçim nedir anlamış,bilmiş. Duyguyu, düşü, biçimi kaynaştırmış şiirinde” diye yazdı. ( Konumuz Edebiyat, 1968)

Muzaffer Tayyip Uslu, şiirlerinde insanı, acısıyla, sevdasıyla, ileriden güzellikten yana olan insanı anlatmıştır. Onun sözleriyle bitirelim;

“…. ‘Şiirde insanı aramak’ mürteci kafalı şovenlerin yaygaralarna ve terbiyesizce saldırmalarına kulak asmayarak sırf Türk edebiyatının selameti için insanı aramak…. İşte genç Türk şairlerinin parolası.” 

Ülkü Özdoğan

Kaynaklar: 

Dinmez Tarla Kuşunun Şarkısı-Genç Ölümlü Şairler Kitabı / Nilüfer Belediyesi Kütüphane /TYS

Şimdilik şiirler- Muzaffer Tayyip Uslu-YKY

Şiir dünyasına yolculuk- T.İşBankasıKültürYayınları

Türk Edebiyatında Yazarlar ve Şairler-Hikmet Altınkaynak/HürriyetKitap