Uy binam kulak ver feryadıma

Direniyorum hakça, kadınca

Dokunmayın diyorum balıma, çayıma

Dokunmayın toprağıma, aşıma

Ben Karadeniz’im dokunmayın ula bana

Uy binam kesileyum sağa

Dokunmasınlar, girmesinler hançerle yarama

Bu topraklar ne senin ne de benim

Bu topraklar atadan yadigâr sağa, bağa

Bu topraklar emanettir çocuklarımıza

Gönlümüz kırıktır ama dosttan yana

Yalnız bıraktular ula bizi burda

Yazıklar olsun kardeşi kardeşe kırdırana

Karşımızda dursalar da

Utanmadan taşlasalar da

Küm diye yerden yere vursalar da

Riv riv de riv riv, yeter ula yeter

Avurt zavurt etmeyin, bacak germeyin bağa

Yarasız yere kurt düşürmeyun

Dral dedenin düdüğü gibi kalıverirsiniz sonra

Biz Karadenizliyuk, Rize İkizdereliyuk

Elimizde asa, kalbimizde dua

Çatlamış ellerimizde kalbi kırık bir çapa

Bu topraklar için bir ölür bin biteruz

Biz bu toprakları size yedirmeyuz

Sözüm böyle biline, az gidin hadi öteye

Ayşen Cumhur Özkaya