Başsız bedenimi aç eller tuttu önce
Şimdi kutsal etim sofrada.
Başım varken
sökülmüş canlı kalbim
atılmış hoplarken kızgın sunak taşına.
Kalbim varken
donmuş lavların cam keskinliği
ince derin bir çizikte
Göğsümü yararak
boğazımdan kasıklarıma.
ve ben tamken
ve ben canlıyken
ve ben çocukken
ve ben kızken
Beni kurban etti
rabb tanrım
kutsala.
Günahlarını yediler,
etimde.
Lahitim yok benim.
Şaheser Yılmaz
