Başsız bedenimi aç eller tuttu önce

Şimdi kutsal etim sofrada.

Başım varken

sökülmüş canlı kalbim

atılmış hoplarken kızgın sunak taşına.

Kalbim varken

donmuş lavların cam keskinliği

ince derin bir çizikte

Göğsümü yararak

boğazımdan kasıklarıma.

ve ben tamken

ve ben canlıyken

ve ben çocukken

ve ben kızken

Beni kurban etti

rabb tanrım

kutsala.

Günahlarını yediler,

etimde.

Lahitim yok benim.

Şaheser Yılmaz