Serin akşamların koynunda

içli bir türküdür sonbahar

Gölgeler kısaldı bahçelerde

ıssızlığa yürüyor telâşlı dağ

Sarı yağmurlara davetkâr

perdesiz odalara

Yıldızını bıraktı gözlerinin

güz ömrümün fırtınalı gölü

Uskurunda âşık bir yaz ile

avare dalgasıyım açıkların

Nasıl da çekiyor kendine

nasıl, son girdabın elleri

Kış esiyor sokaklarda

bahçeler küs kadın gibi,

gölgelerin dili yok

kedilere kaldı avlular

Dünyanın kasvetli hali

iğneli fıçı sanki,

bir divanın kucağına

kıvrılıp uyuyasım var

Bülent GÜLDAL