XI. BİÇİMİN CANLI EKLEMLERİNE GÖRE KES DEMİŞ SOKRATES
FAEDRUS’A AŞKA DAİR BİR KONUŞMAYI TEŞRİH EDERKEN
Doğa beni neden bu mahluka verdi – benim seçimim olduğunu söyleme,
riske atıldım:
bizzat varoluşun saf yerçekimi,
varlığın kumpası tarafından!
On beş yaşındaydık.
Latince dersiydi, bahar sonu, akşam üzeri, dolaylı kalıplar
her nedense arkama döndüm
ve onu karşımda buldum.
Bilirsin ne derler Zen kasapları için tek bir doğru darbe indirirlermiş ve
bütün öküz
parçalara
ayrılırmış
yapboz gibi. Evet klişe

özür de dilemiyorum çünkü dediğim gibi suç bende değildi, korumasızdım
varoluş karşısında
ve varoluş güzelliğe muhtaçtır.
Neticede.
Varoluş durmaz
güzelliğe ulaşana kadar ulaştı mı da sona giden bütün bedellerin peşine
takılır.

Araya çözümleme sokmak
ya da hakikate aykın imalarda bulunmak faydasız.
Quid enim futurum fuit si… Ne olurdu eğer, vs.
Latince hocasının sesi
sakin dalgalar üzerinde yükselip alçalıyordu. Dolaylı kalıp
hikâye kipi ya da hikâye birleşik zamanının yerini alabilir
hakikate aykırı durumlarda.
Adeo parata seditio fuit
ut Othonem rapturi fuerint, ni incerta noctis timuissent.
Öyle iyi planlamışlardı ki kumpası
gecenin tehlikelerinden korkmasalar Otho’yu ele geçirebilirlerdi.
Neden
aklımda bu cümle
otuz sene önce değil üç saat önce duymuşum gibi!
Hâlâ korumasızım, gece şimdi.
Ne kadar haklılarmış tehlikelerinden korkmakta.

Anne Carson, Kocanın Güzelliği

29 Tangoda kurgusal bir deneme

Metis Yayınları, Sayfa:53/54